venerdì 13 gennaio 2017

CAINU E ABELI di Nino Martoglio


CAINU E ABELI

- Sùpira 'ssu discursu vi 'gannati:
"Cu' pecura si fa" dici l'anticu,
"lu lupu si la mangia" Tistïati?
Ma 'ntantu v'arrispunnu, caru amicu:

Abeli morsi a manu di so' frati:
ma pirchì morsi? - Pirch'era chiù nicu!
- Chi c' entra l'aità, chi 'ncucchiati?
Morsi pirch'era un veru... beccaficu!

Sudd'era Abeli ju, quannu Cainu
accuminciava a carramari sorvi
e mi spuntáva 'u primu cricchimiddu...

- Sintemu, chi faceuru, don Tinu?...
- Ca... ci 'mmiscava 'n corpu di reorvi,
e tempu nenti facìa Abeli ad iddu!

Nino Martoglio

Note.- Sùpira (sopra) - Tistïati (crollare il capo, muovere la testa in segno di canzonatura) - Morsi
(morì) - Frati (fratello) - Nicu (piccolo) - Aità (età) - Chi m'incucchiati (che mi contate, che mi date
a bere) - Beccaficu (detto nel senso di minchione) - Carramari (abbacchiare zorbe; ha il significato
di: menar sodo, di santa ragione) - Cricchimiddu (bernoccolo, quell'enfiato che fa la percossa in
testa) - Faceuru (facevate) - Ci 'mmiscava (gli appioppavo) - Reorvi (revolver, rivoltella) - Facìa
(facevo) - Fare Abele (far minchione) - Iddu (esso, lui).

Nessun commento: