domenica 12 giugno 2016

MAMMA LI TURCHI di Piero Carbone

n-silenziu si l’agghiutti
Mamma, li turchi su junti a la marina,
 cantava anticamenti la canzuna.
Scinnivanu ccu armi e scimitarri.
Sbarcavanu arraggiati comu cani.
Ora arrivanu di notti a l’ammucciuni,
 ammunziddrati n-capu li varcuna.
 Parinu lapi, lapi appizzati
 a na vrisca di feli ncatinati.
L’acqua l’annaculìa. Mancianu luna.
Chinu lu cori ma muorti di fami
. A Puortu Palu c’è cu và,
cu và a Pachinu, a Lampedusa,
 o puru cchiù luntanu.
Nuddru li vidi, nuddru li scummatti
, pirchì lu mari n-silenziu si l’aggliutti.

Mamma, li turchi/son giunti alla marina,/ cantava anticamente/la canzone./ Scendevano con armi/e scimitarre./ Sbarcavano arrabbiati/ come cani./Ora arrivano di notte/ di nascosto,/ ammassati/ sopra i barconi./ Sembrano api, api/ attaccate/ a un favo di miele/ incatenate./ L’acqua li dondola./ Mangiano luna./ Pieno il cuore/ma morti di fame./A Porto Palo c’è chi va,/chi va a Pachino,/a Lampedusa, oppure/ più lontano./Nessuno li vede,/ nessuno li cerca,/ perché in silenzio/il mare se li inghiotte

Nessun commento: