mercoledì 4 febbraio 2015

L'UNNA E 'U MARI

L’UNNA E ‘U MARI
L’unna dumannò ‘o mari: “mi vuoi beni?” E ‘u mari c’arrispunnìu: “’U me’ beni è accussì forti ca ogni vota ca t’alluntani versu ‘a terra, ju ti tiru arreri ppi pigghiariti tra i me’ brazza. Senza di tia la me’ vita fussi nenti. Fussi un mari chianu senza emuzioni. Tu ssì ‘u ciatu dda’ me’ vita!”  L’unna fu filici tra i vrazza ddo’ mari. Facennu finta, ogni vota d’abbulari, e ogni vota ‘u mari ‘a ripigghiava cche’ so’ vrazza granni. Cuntanu ca ‘na notti ca la luna alluciava ‘u munnu, e l’unna janca alleggiu alleggiu, ‘nta ballu ccu ‘na musica can un c’era, scivulava tra un pigghiami e lassami, jucannu cco’ mari ca stinneva ‘i vrazza e poi ‘i ritirava, facennu finta a li voti di nun arrivarici… L’unna e ‘u mari sunu ancora dda’ ‘nta ‘stu jocu di sintimenti e fanu finta ca è l’ultima vota ca l’unna parti ppa’ terra, ppi nun turnari cchiu’, ma poi, è cchiù forti ‘u desideriu ddo’ mari ‘nta ‘stu sonnu di ‘n amuri senza fini…

Nessun commento: